rosnę

Nie bez powodu taki tytuł. Rosnę, totalnie jak dziecko. Bo to jest mój czas i pozostał mi miesiąc do narodzin. Jestem już prawie gotowa - silna. Cały czas rosnę. Nie bez powodu jesień to taki trochę mój czas, no a czyj jak nie mój? Skoro wtedy właśnie obchodzę swoje urodziny. W sam środek jesieni. Czym ja jestem jak nie tą porą roku, kochani. Jakiś ten czas trochę inny w tym roku. Taki pełen deszczu, chmur, mżawki. Ale naprawdę jest coś w tym, takiego pięknego. Ja się tutaj odnajduję, jest mi lepiej niż w ostatnim czasie. Szukam takiego spokoju. A jak już jestem przy porach roku to mam kilka swoich ulubionych momentów ze swojego życia. Które właśnie są mocno związane z porami roku. Najfajniejsza była zima 2021 - akurat ją na ten moment pamiętam najbardziej. Po Covidzie, taka piękna, zadbana mroźna. Zgubiłam wtedy telefon jak jechałam na desce w lesie. Byłam na przepięknym spacerze w górach Sowich. Moment jak wpadłam w zaspę też pamiętam. No cóż, może dlatego tak to czule wspominam? Zgadnij. Najfajniejsze lato było chyba w 2016 roku, albo 2015, w każdym razie było to lato przed moimi 18 urodzinami. Byłam na hip hop kempie, odwiedziłam Włochy i spędziłam połowę lata na wsi. Więcej grzechów nie pamiętam. A sorry jeszcze Mielno i spotkanie Popka pod jakimś klubem - serio (xd). Prawda jest taka, że to w sumie nie istotne - chodziło tylko o to, że to były moje ostatnie wakacje jako 17-latka i tak bardzo chciałam, żeby to było piękne. No i było. Cudowną jesień przeżyłam dokładnie 4 lata temu. Co rok wracam do pięknych zdjęć i filmików, chłodnych poranków, rosy, ciepła na skórze w ciągu dnia, podróży pociągiem, zimnej wodzie w morzu i w strumyku, jazdach na koniu. Było cudnie i zakochałam się też - cała. Problem jedynie mam z wiosną, pewnie jakbym pomyślała, to coś by się znalazło ale skoro jak do tej pory, mój umysł nie podsunął mi pomysłu, to znaczy, że TA wiosna jeszcze przyjdzie. Także czekam, i tak myślę sobie... Co przyniesiesz?